İktidarsız kelebek ömrü

ya sev ya terket diye bağıran ağaçların, faşist iskeletleri
gecenin ölü ozanlar derneğinde verilecek partiye
davet etmesine, sonra dudaklarındaki ruj ve kan izinin
bedelsiz verdiği kuğuların kahkahalarına
işçi karıncaların dudaklarında taşıdığı bir damla suyun
yüzü suyu hürmetine,geceye icabet eden kelimelerimin
yalnızlığından bir kereye mahsus taviz vermelerine
egoların sidik yarıştırdığı,kayıp şiirler mezarlığının
isimsiz topraklarından, senin kapitalist hüzünlerinin
uyuşturulmuş imgelerine kadar ele geçiren ve
süslenip sahneye çıkan tavşanın ışığa olan zaafından
senaristçe haz alan insanın çay'ı tavşan kanı olarak
tanımlayan o iktidarsız kan görüp iliklerine kadar kanama
arzusunu
umarsızca peşkeş çekiyorum şimdi
kendine anlamsız bir kutsiyet yükleyen insanın
aciz tapınaklarına
duydunmu silah seslerini
tüm silahlarımı bıraktım senin dölsüz kitaplarına

ya sev ya terk et şimdi kelimelerin
platonik hüzünlerinin tüm sınırlarını

via vigilandum