İkramlık şiir Şiiri - Suzi Ayyıldız

Bana bir şiir yaz diyorsun ya hani,
Şiir o kadar kolay yazılmaz, bil ki.
İlk başta şairin, şiiri ruhu okşamalı.
Tüm ruhundakileri koymalı sofrasına, misafirine ikram edercesine.

Bir şiir diyorum bazen,
Bir şairin sessiz mısralarından yüreğe dökülen.
Ne var ne yok indirmeli tek tek,
Mutlu yansımalarını, hüzün rüzgarlarını, ahlarını, beddualarını, yaralarını,
Yüreğine batıp canını yakan can kırıklarını.

Sel olup akarcasına gözyaşlarını, özlemlerini,
Burnunda değil, ciğerlerinde tüten,
Bazen yaşam olan, bazen ecele “al canımı” diye yalvartan sevdaları koymalı sofrasına.

Öyle bencilce, kaba saba değil,
Tüm kırılganlığıyla severcesine,
Şehvetin doruklarında yanarcasına,
Kimi zaman en masum yanıyla, kimi zaman utançtan kızaran yanaklarıyla.

Yalnızlığının izdüşümleriyle,
Dipsiz kuyuların duyulmayan çığlıklarıyla,
Zaman zaman ise göğü delen hıçkırıklarıyla koymalı sofrasına, misafirine ikram edercesine.
Ruhundaki limanları terk edercesine,
Tüm küf tutmuş rıhtımları yıkıp yakarcasına,
Öyle ki hüzün yüklü kervanlarla seyyah olup,
Fersah fersah uzaklardan toplayıp getirdiklerini koymalı sofrasına.

Hani,
Hani ciğerini sökenleri,
Ellerini kelepçeleyip ayaklarına pranga takanları,
Onu yüreğinin zindanlarına hapsedenleri,
Gelenleri gidenleri,
Bir türlü gidemeyip yüreğinde ölenleri koymalı sofrasına, misafirine ikram edercesine.

Ruhundaki şiirleri dökercesine,
Gölgelerde sevdasını ararcasına,
Şairin dudaklarına yapışıp dumanında kaybolduğu sigarası gibi,
Bedeni buradayken ruhunu çoktan gömmüş gibi,
İkram etmeli satırlarını sevdiklerine.

Şiir o kadar kolay yazılmaz, bilmelisin dostum...