İkram Bahçesi Şiiri - Sezai Çiçek

İkram Bahçesi’nde…

İkram bahçesinde kalbimde yare
Canım kurban verdim görmeden gittin
Ağlayıp inlerim ciğer bin pâre
Divâne ruhumu sarmadan gittin

Gülüşü bir başka işve mi naz mı
Bulunduğu mevsim bahar mı yaz mı
Bilmem yaşadığım rüyamı haz mı
Ah ettim düşümü yormadan gittin

İkram bahçesi ki bahçeler hası
Bitmiyor bir türlü gönlümün yası
Ömrümü adadım gülün goncası
Yıkıldı kervanım kurmadan gittin

Bostanı nideyim bağı nideyim
Gözlerin gördüm ya nere gideyim
Denizler aşmaya yemin edeyim
Aşikâr sırrıma ermeden gittin

Dost meclisi diye geldiğim yerde
Kalbim ve benliğim bıraktım yârda
Aklım da kayboldu inan ki serde
Gül yüzlüm baktın da görmeden gittin

Israrla görmedin benim varlığım
Hissettin mi acep kalpte darlığım
Düzenim bozulmuş gelmez dirliğim
Çiçek’tim bahçende dermeden gittin,

Sezai Çiçek