İkram Şiiri - Bayram Çinkil

İKRAM

Bâde diye zehir sundun elinle,
Vurdun öldürdün de akmadı kanım.
Söz verip de hep kandırdın dilinle,
Son nefesde imdat! dedi bu canım.

Ne kaleler aldım, sana yenildim;
Muzaffer komutan gibi anıldım.
Bilmeyene dertsiz biri sanıldım,
Ölmeden ölümü tattı her yanım.

Zahmet çekip ne hal, ne hatırım sor
İçimde dumansız yanar ateş, kor..
Seninleyken olmadı sensizlik zor,
Kapkaranlık oldu bugünüm, dünüm.

Gücenme sen sitemime, sözüme;
Güz mevsimi, güller küsmüş yazıma.
Eserim, rüzgâr yetişmez tozuma..
Bilinmezden meçhule gider sonum.

Bana sunduğun ikramın başımla,
Hayallerim bahse girmiş düşümle,
Gözlerimden kan akıyor yaşımla,
Tükenir, toprağa düşer bu tenim.