İkra Şiiri - Ahmet Taha Türkmen

ah ayrılık vakti beliriyor uzakta
gidiyor yine terkedilmiş bir adam
bilinmezliğin endamında bir büyü ile
babilde bulurken bir sevgiliyi
hangi kalp emanet olabilir ki aşka
bitmeden Rabbinin ilahi kudreti
taifte taş atarken kutsal vucuda

yokluk deminde bir sancı duyar gibi
mahzun bir yerde rivayet ediliyor kalanlar
başı sağ olmadan ölen çocukların
şehitlik mertebesinde bir aşktır vedası
ellere açılan gök yüzü susmuş
bir şarkıdır ilahi ritimde dinlenen
ne gelen anlatır ne giden anlar
bu bir yalnızlık beyanıdır
kahrolur yaradana adanmamış yaralar

gitmek bu kadar kolay olsa
bir bardak şarapta arardın cenneti
etrafında yeşil bir ırmak
ırmakta göz yaşları içinde
gidiyorsun sen de
hiç bir vaad bırakmazken geriye

vedadır bu
hazin bir melodide meşk eden yalnızlık ile
kol kola girmiş gidiyor çocuklar
cebinde üç beş kuruşluk bir hayat
hayatta cefası çekilen sefaların
ben Allah diyordum oysa
bitmeden tükenirken sevapların
kapılar kapanıyordu dünyalara

söz vasiyet kabul etmez yürek
acılar içinde kandır bu ağrı
denizi ararken kaybolurken mavisi dalgaların
yakamozlar aldatmaz ay ışığını
ve hiç kimseler söylemez
nerde nasıl başladıysa orda biten
yazık bir hikayenin önsözünde
bana nasip olmadı aşk
plotonik olmayan şiirlerin kelimelerinde
ne geldiyse başa vuslattan gelir
ikra demeden cebrail elçisine

şimdi hirada tek başına
düşün ki yar oluyorsun yaradanın sevgisine..!