İkra! Şiiri - Adem Kacar 2

“İkra!” demiş Yaradan...
Oku!
Oku ki ruhun yücelsin.
Oku ki dinin yücelsin.
Oku ki yurdun yücelsin.
Ölüme beş kala demiş şair...
Ölüme beş kala gelmesin aklına;
İlmin ışığı...
Ömrünü ışığa adamış pervane misali ol,
Ol ki alemler gelsin dize.
Işığı ara,
Kimden geldiğine bakmadan.
Bu yolda pervane olmak da var,
Ay olmak da var.
Yanma!!!
Ay, ol!
Işığına koşsun tüm pervaneler.
Umut dağıt nicelerine.
Umudunu elinden almak isteyenlere inat.
“İkra!” ile çıktık yola.
Cahildik, âlim olduk.
Yanardık, yakar olduk.
Cefa dediler, çektik.
Sefa dediler, kaçtık.
Yanacaksın dediler, eridik.
Alem-i İslam darda dediler, kül olduk.
Bıkmadık, hep okuduk.
Küllerimizden doğduk, büyüdük.
Sancaktır bu dediler, göklerde dalgalandırdık.
Sen “İkra!” dedin, biz amenna dedik.
Bir olduk, bütün olduk.