İkna Şiiri - Ahmet Keleş 2

İkna edilmeye çalışmıyorum.
İznim olmadı topraklarımın yakılmasına,
İzinsiz girdi girdabıyla bu koca sema.
Ben ortasında oturmuşken bir buğday tarlasının,
Ancak yüzüme tatlı bir esinti geliverdi.
İzinsiz oldu olanlar.
Oldu olacak olan, olduğu an.
Bir sonu ilk perdesinden görüverdim.
Buna ne öngörü denir ne de kahinlik.
Buna yaşamak dedim sorduklarında
Yaşamak hususunda bir hayli kararlıyım.
Sonumu görür gibiyim.
Aynadan yüzüme baktığımda