İkmal Dersleri Şiiri - İlhami Demirkoparan

Biz;
Bu coğrafyanın,
Tarihten ikmale kalan çocuklarıyız.
Ondandır ki; bozulmuştur kimyamız.
Ondandır; geometrik şekillere ayrılışımız.

Hiçbir notaya uymuyor;
Sınırları aşan,
Kimi Türkçe,
Kimi Kürtçe,
Kimi Arapça,
Kimi bilmediğimiz bir lisanda,
Alfabemizde yer almayan,
Uluslararası çığlıklar.
Ve hiçbir çığlığı duymuyor,
Brükseldeki konçertoya ayarlanmış kulaklar

Her güzel şey;
On yılda yaratılan insanların eliyle olmuştu.
Renkleri beyazdı.
Bir padişah vardı;
Siyah mı siyah,
Vatanı satıp kaçacak,
Ve Vatan,
Mısır tarlasından kurtarılacaktı.

Artık haritayada uzanamazdım,
Bir yanım açıkta kalacak;
Kerkük ellerimden,
Üsküp ayaklarımdan asılacaktı.

Kimseler öğretmedi;
Dünyanın kendi kendine yeten,
Sayılı Ülkelerinden biriyken,
İnsanların neden aç kaldığını.

Neden yazmaz bu kitaplar;
Beşin en büyük sayı,
Ve dünyanın beş ülkeden ibaret olduğunu.
Bu ülkeler isterse;
Üç yanlışın bir doğruyu değil,
Üç doğrunun bir yanlışı götürdüğünü.

Neden?