Ezilmemiş çiçekler var hala bu topraklarda.
Düşüncenin ayak izlerinden ulaşılan.
Bir izler var birbirimizde bir çok şey bulunan.
Düşünce yollarından, nice gizlerdedir buluşturan.
Aramaya çıktığında kendini,kendine birdir her ikilemde olan.
Sevginin içinden varolmak kendinde:
Bakışının aydınlığa değil, aydınlığın bakışına yansımasıdır.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta