İklimler Güle Damlayan Kandı

Yudumlara böldüğümüz mutluluk lokmalarının kahrında pastil
Onulmaz bir yürek ağrısını diktik göğsümüze, acıyı diler iken
Habersiz gel/gitlerin rahminden bir canı daha çekecekken Azrail
Biz cennetin derinliklerinde cehennemi yaşadık, yaşama koşar iken

Hangi musalla bize ayırdığın ya rab! Hangi dokunuşlarımızı kıskandın!
Kahredici bir azap retinasına sokup, iç sesimizin sabrında bizleri sınadın!
Duydun mu feryadımızı söyle! Ölümün kaktüslü yataklarına bizleri attın
Sana şükürler yollar iken yürekten, bizi ölümle yaşamın kuyusuna kapattın

İklimler güle damlayan kandı dün, bütün renkler mat, bütün oyunlar şahtı
Çaresizliğin kelepçesini geçirdin gönlümüze, gittiğimiz yol neden sırattı!
Üşüdük bir kar sepkeniyle, dilde dua titrek, isyanımız belki de hep sevaptı
Sudan mutluluklarımızı geri alma ne olur, say ki saatler yaşama rötar yaptı

Gözyaşlarımızı güneşe astık hep birlikte, bağışladın can parçamızı bizlere
‘Gitme kal’ı çalar iken tüm şarkılar, sarıldık bizden kopup gidecek o tene
Duydun sana yükselen sesimizi, kabul ettin o çaresiz ellerimizi kudretine
Bu gözyaşı coğrafyasında işittin iç çekişlerimizi, şifa sürdün Selahattin’e