İkliminde Gezerken

Bir gölge bir koku var toprağının koynunda
Toprağın ki üzerinde bir işarettir sevgiliye koşan
Tüm zamanların ihtiyaç duyduğu bir iklimde
Kutsallığını ilan etmiş bir bitki gibi yeşerdin toprakta

Böylesi bir kutsallığa acıkmıştı cihan
En yorgun çağımızla yeniden doğmanın sevinci
Sarmıştı, beklentisi olan sevda yanımızın
Aradan kırk yıl geçse de sen doğacaktın

Üşüyorum belki biraz yorgunluktandır
Yine de bekleyiş diyorum zamanın vazgeçilmemişliğine
Şehrinin kıyılarında korsan bir acıdayım
Hiç bilmediğim acıların en güzelinde yakalanıyorum

Şehri hüzünlü soğuklar basar sevinçler darmadağın çaresiz
Oysa çocukluktan kalma gülücükler dolaşıyordu muhteşem
Üvey anneler çocuklarına sadık kalırlardı bir zamanlar
Ama şimdi çileli bir saklambaç olmuştur gizlenilen sokaklar

Gözlerime uyku girmez çaresizliğine ağlarım sevincin
Bütün gece şehri, o hüzünlü sokakları caddeleri dolaşırım
Herkesi uyandırmak isterdim çaresizliğe savaş
Ama bilmezdim ki çare en başta yorgan altında yorgun