İklim,,bir nevi 5.mevsim...

Uzun bir hikâye anlatacağım dostlar...
acıyı sığdıracağım belki birkaç satıra
aradığım ve bulamadığım bir silüeti anlatacağım size

İklim'di adı
bir nevi 5.mevsim
hoyrat bir gülümseme vardı yüzünde
bir de büyük bir ben dudağının tam üstünde

Konuşmayı pek sevmezdi
Birşeyler anlatırdı ama duymak istediğim türden değil

yalnızdı,
çaresiz...

Hayat hep çirkin yüzünü göstermişti ona
hiç çıkagelmemişti o hep beklenen
aramamıştı zaten öyle diyordu!

Yine de hep bir umudu vardı hayata dair
başka yerlerde güneşlerin doğduğunu bilirdi

Ağır ter kokuları,ucuz çarşaflar arasında yaşanan
bir alışverişten öteye gitmemişti en büyük aşkı..

O hep kendini satmıştı
ama hiçbirşey almadı..

Şimdi İklim ucuz bir pansiyonda
kendi deyimiyle ucuz bir hayatı yaşıyor
Ve hala bir umudu var..

Birgün güneşin yalnız onun için doğacağını biliyor...