İklim Şiiri - Ahmet Coşkun

İklim

Bir bahar sakla ömür bahçende
kışlar uşutup ayazlar çatlatırken yanaklaarı
dudaklarında ıslığı eksik etme
ölmesin içinde ki çocuk

yüz ölçümlere takılma kuş kafesi dünya
içine girsen sığmazsın kucaklasan taşrısın
elini tutsa süt liman

kederi kuruntusu bitmez
sen bir boşverimişe başladığını düşün

gözlerinin alabildiği kadar gördüğünü
ellerini sallayarak say söyle
şu uçsuz bucaksız araziler
yalçın daglar
bag bahçeler
denizler

hepsi senin tapusuz bedelsiz
sonra gönül rahtlğıyla otur bir kenara
tartıl kantarında
dünden hafifmısın günden ağırmısın

Ve yoksulları düşün
yer altında yer üsütünde ter dökenleri
barakalarda damlayan evlerde sokaklarda
açları düşün çöplük kenarlarında
hastaları düşün yataklarda
körleri topalları sağırları efendileri

sen içinde ki çocuğu öldürme
karın göürültüsünde hayat gümbür gümbür
akarken
yüzünden akan ter zemzem
gözünden saçan ışık nur

yüzleri cehennem olanlar düşünsün
dünya büyüklüğünü

Coşkûnî