İklim Şiiri - Hasibe Tülüoğlu

Bahçeler biriktirdim içimde.
Kapısı sonsuzluğa,
Kapısı yokluğa açılan.
Ve dahi göklerin yarılıp kucakladığı.

Avucumu yağmurların doldurduğu sabahlarda
Yüzümü varoluşlar yıkıyor.
Çarpa çarpa kimi zaman da gerçekler.
Canlanıyor adeta hayaller.

Mıh gibi çakılıyor arınmışlık kalbime.
Hangi ev hangi gece hangi sebep
Buna karşı durabilir ki?
Adeta okyanuslar birleşti tek seferde.

Nasıl da mutlu isteyişlerim.
Beklemek hiç bu kadar güzel olmamıştı.
Nazar eylediklerim de bu kadar şefkatli.
Çağırıyorum,çağırıyorum.
Buyrunuz, gökten gönüllere inen dalgalar,sezişler.
Sevmeler,hasreti bitirip cana değenler.
Geliniz,hissedilmektesiniz.
Tel tel, duman duman, is is gönle sinmektesiniz.