kulelerden biri Üsküdar'ı bekliyor
yılana teslim etmiş emanetini
umurunda değil, martı besliyor
süslü nazarlara boncuk diye
oysa derler ki karanlıkta ağlayınca
bir damla zehredip akıntıya ekliyor.
ikinci kule korsan, kesiyor acımadan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim