İkiz Villa Şiiri - Yusuf Cantürk

Çifte villâ gördüm bir tepenin üstünde,

İkiz tepe gibi sanki, ünlü VENÜS’ÜN büstünde.

TANRI özenmiş tabiatı, öyle güzel yaratmış.

İnsan eli bu güzelliğe, bir güzellik daha katmış.

Manzara şahane, körfez ayağımın altında,

Misafirim sanki, bir başkasının yatında.

Kuş cıvıltısı, bin bir çiçek kokusu,

Değişiverdi birden tabiatın dokusu.

Yeşili, pembesi, her rengin bir tonu.

Bir değil, bin saat kalsam, bu zevkin yok sonu.

Bir nefes çeksem, olur belki bin nefes,

Kuş cıvıltısı hariç, ne gürültü var, ne de ses.

Gözlerim okşar iken çiçeklerin yeşilini, morunu,

Bir an için unuttum, dünya yaşamını ve de sorunu.

Görebilmek yeterli, sahip olmak şart değil,

Bir sandala binsem kâfi, istediğim yat değil.

Gizemli bir kadın sanki, tanıştım, konuştum,

Ayrılınca birden, etkisinden çok sarhoştum.

Esrarlı havası, parfüm sarmış her yanı,

Uzun süre yaşarım, unutamam o güzel ânı.

Mayıs -1995 Gölcük