İkiz Ölüm Şiiri - Turan Oflazoğlu

Bir kuyunun ta dibinde
bir çocuk, oğlan mı kız mı;
yitik seslerim elinde
şarkı mı kuş mu yıldız mı....

Kim bilir kaç kulaç suyla
baş etmeye çalışırken;
şaşmaz, bilen bir duyuyla
yeryüzüne alışırken;

usta, parayla tutulmuş
bir nöbetçi yola durdu;
çırpındı çocukla al kuş,
bir tanyeri susturuldu.

Şimdi çektikçe gizli ip
kara, yönsuz çoraklara;
duraklarım sendeleyip
zonkladıkça sinsi yara.

Ben kokuşmuş, boğunç, beter
bir batağa gömülürken;
gülüşleri çın çın öter
bir çocuğun, derinlerden.