Uzun bir yokuşun bittiği yerde
solgun yüzü buruş buruş;
gücü, direnci kim bilir nerde,
sesi yankılanmaz olmuş.
Benden ona kan ileten bir damar
uyuduğum sıra kopmuş;
tepeye koştukça bir yerim kanar,
tırmandıkça büyür yokuş.
İşte havaya, bulutlara döner,
sakalı belirsiz olmuş;
son hıçkırıkları yüzümde söner,
tüner omuzumda baykuş.
Kayıt Tarihi : 16.4.2004 15:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!