Sessizce dururlardı ikisi,
Anlaşırlardı, karıştırırdık ikisini,
Birisi tatlılığıyla, birisi duruşuyla etkiledi, hepimizi
Bir gün geldi, ikiz olmadıklarını öğrendiler.
Hatta kanın yere düşercesine.
Birisi sola, birisi sağa geçti artık.
Ben yine çaresizliğe yutkundum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta