İkiyüzlülerin Kitabı Şiiri - Abdullah De ...

I. İkiyüzlülerin Sofrası

Bir sofra kurarlar,
beyaz örtüler serilir,
altın çatal, gümüş kaşık parlar.
“Buyurun!” derler halka.
“Ekmek sizin, tuz sizin, aş sizin…”
Halk uzanır ekmeğe.
Ama ekmek küçücük bir lokmadır,
tuz avuç kadar,
aş tabakta yalnızca bir damla.

Ve sofranın öte yanından,
ellerini çekerler hızla,
koca somunları saklarlar kasalarının dibine.
Halkın payına kırıntı düşer,
onların payına devasa bohçalar.

İşte böyledir ikiyüzlülerin sofrası:
bir yüzleriyle ikram ederler,
öteki yüzleriyle lokmayı çalarlar.

II. İkiyüzlülerin Kürsüsü

Bir kürsü kurarlar,
bayraklar dalgalanır,
mikrofonlardan çınlar sesleri:
“Adalet!”
“Eşitlik!”
“Hürriyet!”

Halkın gözleri dolar,
meydan alkışla yankılanır.
Ama gece olur,
ışıklar söner,
kürsü boşalır.
Ve o sessizlikte,
kağıtlar çıkar çantalardan,
imzalar atılır,
satışlar yapılır,
ihanetler yazılır.

İşte böyledir ikiyüzlülerin kürsüsü:
bir yüzleriyle vaat ederler,
öteki yüzleriyle vaatlerini satarlar.

III. İkiyüzlülerin Maskesi

Bir yüzleri vardır ki güler,
çocuğun başını okşar,
işçinin omzuna dokunur,
köylünün yanında poz verir.
Ama maskeyi biraz aralarsan
görürsün öteki yüzlerini:
soğuk,
kuru,
acımasız bir taş gibi.

O yüzle
çocuğun oyuncağını satarlar,
işçinin terini hesaplar,
köylünün tarlasını parsellerler.

Maskelerini parlatmak için
halkın gözyaşını kullanırlar.

Ama bilirim:
maskeler sonsuza kadar durmaz yüzde.
Bir gün rüzgâr eser,
bir gün bir çocuğun kahkahası,
bir işçinin yumruğu,
bir kadının haykırışı
maskeleri parçalar.

IV. Gerçeğin Meydanı

Ve işte o gün,
halk kendi sofrasını kurar.
Bembeyaz örtüler değil,
emeğin nasırlı elleri serilir sofraya.
Bir lokma ekmek değil,
dağ gibi somunlar bölüşülür.
Çocuklar aç değil, tok uyur.

Ve işte o gün,
kürsüye halk çıkar.
“Adalet!” der halk,
ve adalet iner yeryüzüne.
“Eşitlik!” der halk,
ve eşitlik gökyüzüne yazılır.
“Hürriyet!” der halk,
ve zincirler kırılır.

O gün dünya,
iki yüzlülerin mezar taşlarından değil,
tek yüzlülerin omuzlarından yükselir.

Ve o gün,
dünya bir daha unutmaz:
iki yüzlüler yalanı inşa etti,
ama halk,
Bulur gerçeği.