İkiye Böldüm Şiiri - Yonca Dur

Ayrılığın kollarında büyüdüm ben
Dolunaylı gecelerde
Korkusuzluğu
Kabuslardan uyanıp
Gülümsemeyi
Yorgun sabahlarda
Kalkıp yürümeyi
çok...
çok zaman önce öğrendim ben.

Kalbimi
İkiye böldüm
Aklımı ikiye
yüzümü ikiye
kendimi
İkiye böldüm ben.

Yüzümün yarısına
Karanlık çok yakıştı
Kendime sakladım
Verilecek tüm cevaplarımı
Oysa kalbimin yarısı
Kederlerimle kaplıydı.

Hep aklımdaydı
Herşeyin farkındaydım
Sustum
Bütün gizemim sanıldı
Oysa hayata geri döndürecek
Panzehirim farklıydı.

Yolumu
İkiye böldüm ben
Böyle yapmalıydım

Hem Karanlık
Hem aydınlık ta
Yol almalıydım...