İkinin ikincisi sendin Ya Sıddîk (2)

Tevbe Suresi 40. Ayet Siz Peygamber’e yardımcı olmasanız da Allah ona mutlaka yardım edecektir. Nitekim İNKÂRCILAR İKİ KİŞİDEN BİRİ OLARAK ONU yurdundan çıkardıklarında Allah ona yardım etmişti: HANİ ONLAR MAĞARADAYDILAR; arkadaşına “TASALANMA! ALLAH BİZİMLE BERABERDİR” diyordu. Derken Allah ona kendi katından bir güven duygusu indirdi, sizin göremediğiniz askerlerle onu destekledi ve inkârcıların sözünü değersiz hale getirdi. Allah’ın sözü ise en yücedir. Çünkü Allah mutlak galiptir, hikmet sahibidir. İKİNİN İKİNCİSİ ÜMMETİN BİRİNCİSİ Hz. Ebû Hureyre (r.a) anlatıyor: “Rasûlullah aleyhissalâtu vesselâm bir gün: “Bugün sizden kim oruçlu olarak sabahladı?” diye sordu. Hz. Ebû Bekir(r.a): “Ben” dedi. Aleyhissalâtu vesselâm: “Bugün kim bir cenazeye katıldı?” buyurdu. Yine Hz. Ebû Bekir (r.a): “Ben” dedi. Aleyhissalâtu vesselâm: “Bugün kim bir fakiri doyurdu?” diye sordu. Hz. Ebû Bekir(r.a): “Ben” dedi. Aleyhissalâtu vesselâm: “Bugün kim bir hastayı ziyaret etti?” buyurdu. Bu sefer de Hz. Ebû Bekir: “Ben” dedi. Bunun üzerine Rasûlullah aleyhissalâtu vesselâm: “Bunlar, bir kimsede bir araya geldi mi, o kimse mutlaka cennete girer!” buyurdu.” (Müslim, Zekât 87, Fedailü’s-Sahabe 12.) O, İslâm mesajını çağlara taşıyan öncüler kervanının en önünde, Rasûl-i Ekrem’in(s.a.s) hemen yanı başında yürüyendi. En hayırlı ümmetin en hayırlı ferdiydi. Hz. Ebû Bekir(r.a), mıknatısın metalleri çekmesi ya da süngerin sıvıları emmesi gibi bütün hayırları kendinde toplamıştı. Birçok Müslüman’ın aylar hatta yıllar içinde bir araya getiremediği iyilikleri o, bir gün içinde sergileyebilecek yüceliğe sahipti. İşte bu yüzden cennet kapılarının herhangi birinden çağrılmak ümmet-i Muhammed’in(s.a.v) hayallerini süslerken Hz. Ebû Bekir(r.a), cennetin bütün kapılarından çağrılmakla müjdelenmişti.