İkindiye Devrilirken Zaman

Ağır ağır ilerliyordu yolcu.
Yüzündeki her beni,
tek tek okşuyor,
ve kirpiklerinde kırılıyordu ikindi güneşi.
Sadrından içre damla damla birikiyordu,
her baktığında mavi.
Derken beton külçeler,
acımasızca bölüveriyordu,
hiç bitmemesi istenen bir rüyayı.
Sıcak asfalttan umutsuz kalpler akıyordu.
Ve yorgun.
Ve susamış.
Ve kederli.
Bir uzun kuyruklu uçurtma değiyordu,
dalgın gözlerimize.
Değiyordu da bakıyorduk sen ve ben
(10 Haziran 2014)