Mısralar yalnızlığa yürürken,
içimde kurulan sıratın korkağıyım,
yamalı bir efkar ıslanıyor parmaklarımda,
kelimelerin kapıları kapanmış kalemime,
özümde örselenmiş sevdanın çatlaklarından sızan türküler
yalın ateş gibi damlıyor gözlerime
ucuz bir misafirim aşk ikliminde,
umduğumun uzağında
bulduğumun zehirinde,
mayışıyor düşlenen hasret…
Bir bakışın
–faili belli- bir yangının kundakçısı olmuşluğuna o kadar şahitken
nasıl oldu da üşüyorum,
mum ışığını teselli sayıyorum…
Kayıt Tarihi : 17.1.2007 19:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!