İkindi güneşi yavaşça batarken,
Perşembe akşamı yaklaşıyor adım adım.
Gökyüzünde renk cümbüşü başlıyor,
Sonsuz bir ressamın elinden çıkan fırça darbeleri gibi.
Portakal tonlarına boyanır gökyüzü,
Morun ve pembelerin dans ettiği bir tablo sergilenir.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta