İkindi Güneşi Şiiri - Mari Akam

Zaman akıyor her zamanki gibi
Üzücü, kırıcı, yorucu ve dayanılmaz
Bir kış günü tek başıma yalnızca duygularımla
İkindi güneşinin verdiği acılarla oturuyorum

Okunan ezanlar şahidim ki
Son nefesime kadar savaşacağım ama
O his yine beni yokluyor
Barışmak lazım hissizlikle

Yoksa ben benliğimden sıyrılıyorum
Bunu artık kalbimle de hissedebiliyorum
Ne kadar üzücü var olmanın sebebi
Belki de yıkıcı bu yüzden bu kadar anlamlı olmalı