yazdığım mektuplarda
kalemim hep kesikti sana,
ucu kesikti
kesik kesik bakan gözlerin için
mürekkebi mavi değildi
yaşım onüçtü
mutluluğu mutlu etmiştik seninle;
bulutların üstüne çıkarmıştık,
sonra
yağmurla iliklerimize işlemişti
güneş vurdu yine yalnız yuvama;
ikindi güneşi, pembe yapıyor evi dudakların gibi
mutluluğu en derin dehlizlerimize taşımıştık;
ışıklar saçmıştın, günün en koyu gecelerinde
uçmuştun yıldızlar gibi
o, ne gizemli özlemlerdi öyle;
sen bende, ben sende gizlerdik
sonra göz göze gelirdik, uzun uzun
yapamayız birbirimizsiz,
öyle söylerdin
şimdi, ayrı ayrı ağlıyoruz;
sen, loş bir odada yalnız kaldığında
ben, sahilin kalabalığında
aldırmıyorum artık insanlara
en fazla sarhoş diyorlar bana
değildi yalan da,
sarhoşum,
yolun sillesini yediğimden beri, sarhoşum
güneş vurdu yine yalnız yuvama;
ikindi güneşi, pembe yapıyor evi dudakların gibi
Kayıt Tarihi : 14.2.2022 13:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!