İkinci Yüzler Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Nedense her zaman aklıma gelir
Kasaba girince canavarlığım.
Ruhum çengellerden, etten iğrenir;
Karşıma dikilir o hunharlığım.

Ne zaman bir yeşil çayıra bassam
Veyahut bir çitin üstünden aşsam
Ya da bir kırılmış dala rastlasam
Aklıma çömelir hep barbarlığım.

Kalkıp hayran olsam beyaz mermere,
Ne zaman girersem güzel yerlere,
Bir tek kez rastlasam bir tek berbere
Sırıtmaya başlar lafazanlığım.

Bir güzel nağmeye az heveslensem,
Ressamlık yapmaya biraz özensem,
Çiçek beslemeye azcık imrensem
Oturur yanıma kalpazanlığım.

En yufka sulara sallasam ağı,
Odun kırmak için kapsam nacağı,
Fare için kursam bir tek tuzağı
Sıyrılır postundan düzenbazlığım.

Gütmeye kalkışsam atı, sineği,
Kullanmaya kalksam dalı, değneği,
Geçmeye uğraşsam bir tek dereyi
Dişini gösterir her canbazlığım.

Düşünsem; saat beş ya da dört müdür?
Şu adam namert mi yoksa mert midir?
Bu ceviz yumuşak ya da sert midir?
Bahislere kalkar kumarbazlığım.

Desem ki; gitmesem, yoksa gitsem mi?
Deveyi gütmesem ya da gütsem mi?
Şu sözü vermesem ya da versem mi?
Doğrulup sivrilir şu kurnazlığım.

İşimi görmekte tembellik etsem,
Beklenecek yeri kalkıp terketsem,
Birini az biraz fazla bekletsem
Canlanır, şahlanır yaramazlığım.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 260-262/412)