...İkinci Yüz... Şiiri - Naime Erlaçin

en çok toprak kokusunu özlemişim
yağmur sonrası çiyi ile
el ele tutuşmayı bir deniz kenarında

bahar âyinine geç kalmış
kır düğünüyüm şimdi
siz kadar yalnız
mahzun ve pitoresk
kalbimin emektar küreklerince aşınmış
ve üzgün

“çünkü iki yüzüyle çıkıyor karşına hayat”*

kalkmalı ödünç duygular üstümüzden
firari zamanlara inat
adanmış
aklanmış
kadim bir masaldan geçir beni
tan tül ve gün saydıran
masum uykudan

kalenin düştüğü yerde
vahasını arayan bedeviyim bu gün
gönül sağanaklarına hapset yalnızlığımı
en derin yerlerine
ki eksilsin yadigâr kalan bu sızı
sultani kuşatmalardan

gece gündüz
olur olmaz
zamansız bir hıçkırık gibi aklında tut beni
deniz kıyısına gidelim sonra

ikinci yüzüne hayatın

(*) Pablo Neruda

(4 Mart 2005)