İkinci Sayfa Şiiri - Nevin Akbulut

Bir kitabın tek yaprağıydık
Sen ikinci sayfasıydın
Yazgımın devamı, hikayemin tamamı
Sayfamın devamı
Hayatımın anlamının tamamı

İlk sayfada ben olsam da
İkinci sayfa her zaman daha önemliydi anlamak için hayatı
Sayfayı çevirmeye gerek yoktu seninle olmak için
Öyle bütün, öyle yapışıktık birbirimize
İki sayfayı paylaşan tek yapraktık hayatın kitabında
Yaşamaya ikinci sayfadan, senden başlıyordum

Kitabın üzerimize kapanmasına da gerek yoktu seninle birleşmek için
Hep yanımda, bitişiğimde, devamımdaydın

Hayat devam ediyordu
Bazı yapraklar çevriliyor, bazıları uçup gidiyordu savrularak
Sen hep ikinci sayfam
Ayrılmaz bütünümdün
Bir gün kopmak zorunda kalırsam eğer hayatın yapraklarından
Biliyorum seni de yanımda götürürdüm
Çünkü ben düz sen ters sayfadaydın
Hemen ardımdan gelen

Arada sallanıyor kitap
Arada şarkılar besteleniyor
Biz konuk oluyoruz hayatın söylediği şarkılara
Figüran olmak mutlu ediyor bizi
Yan yana olduktan sonra başrole bile gerek yok hayatın içindeyiz işte
Savrulurken yapraklarımız
Aynaya gerek yok dağılan saçlarımızı düzeltmek için
Bir gülsek rüzgar olur
Savrulur saçlarımız
Bir gülsek yeter kitabın kapağını açık tutmaya ve karanlıktan kurtulmaya

Aynaya gerek yok kırıklarımızı görmek için
Sen avucumda saklı gizli öznem
Başımı çevirmem yeterli bilmek için bilinmezlerimi

Asıl olan ilk sayfaysa
Aynı nüshadır ikinci sayfa
Sana bakarak yaşıyorum bu kitabın içinde
Bir hikaye gibi masal tadında
Biraz delirmiş
Biraz zıvanadan çıkmış bir hikaye bu

Devamı ikinci sayfadan başlayan

Sayfa çevriliyor
Ben sana sönüyorum
Sayfa çevriliyor tekrar ters-düz
Kendime dönüyorum

(Yirmi Mart İki Bin On Üç 16 40)