İkinci Perde: Yalnızlığın Aşk Diplopisi ...

Şiirdeydim.
Kutluyorum.

Erdemle.

Hemen listeye alınmayı hak etmiş bir şiir. Değerli Hanımefendi'yi ve şiirini kutlıyorum.

Bu şiir şairimizin bir önceki çalışması 'Bir, iki, üç' ün devamı gibi. Bu kez perde inerken., ışıklar da yavaş yavaş kararıyor...
Kalemini sağlam tutuyor sayın şairimiz., kutluyorum...

Necip Fazılın;

Ne yalanlarda var, ne hakîkatta,
Gözümü yumdukça gördüğüm nakış.

Derken bilinç altımıza yaptığı tasviri çağrıştıran
bir iklime götürdü beni şiir..

Tebrikler

Masaldan da öte 'bilinç altına işlemişse' albenili tutku, izmarit gibi tutup atamazsın, ezip yok edemezsin dünü..
Birbirini tanımayan eller de ısınır birbirine... Kulaklar da alışır, aranır sevdiği sesi...
Şartlı tepkiden dolayı yerleşik korkular olmamalı ama... Varsayılan ile var olan biribirinin yerini tutmaz... 'Çift görme', genel anlamda sinirlerin yıpranmasındandır... Yanılgıyla gerçeği değil de, var ettiğini karşısına alma belki geçici bir rahatlama sağlayabilir...
Ta ki, 'gözünün birini kapayıp, diğeriyle bakana kadar.....'

Yalnızlığı yanına alır insan, zaman zaman almalı da... Ama bütün mevsimlerde birinin göç etmesine yalnızlık bile dayanamaz...
'Aşkın gözü sağlamdır.....'

Doğrusu, patolojinin şiire uygulanması mümkün müdür sorusunu sordurttu şiir bana... Ehil ellerden çıkınca mümkünmüş deme ki...
Usta işi şiiri ve değerli şaireyi kutlarım...