İkinci Mektup Şiiri - Fatih Lâl Tuna

Gidene, "kal" demekten gayrı ne denilebilir ki...
ki kalmak daha çetin bir eylemdir, gitmek eylemine kıyasla.
Kalmak; sevebilmenin ilk şartı, kabullenmeninse; ikinci.
Kabullenmenin ilk şartı; susmaktır.
Üstelik Kalmak, durabilmek demek değildir terk edildiğiniz yerde....
Kalmak sevmeyi gerektirir, gitmenin bütün şatafatına rağmen...

Çünkü gitmek basit bir eylemdir, tüm eylemlerden.
Gitmek bir kaçışı gerektirir, dayanamayışı beraberinde sürükler...
Sürü sürü kuşlar gibi gidebilirsiniz.
Ama döneceksinizdir elbet yalnız başınıza...
Gitmek daha derli toplu bir eylemdir; kalma eyleminden
Kalanın her yanına hatıralar saçılmıştır çünkü.
Başlangıçta mutluluk bile verir; gidebiliyor olma duygusu size.
Bağımlılıktan yahut alışkanlıklarınızdan vazgeçebiliyor olabilme düşüncesi.
Unutulmamalıdır ki gittim deyince ancak bir coğrafyadan gidilebilir;
bir yürektense asla.
Çünkü her gidişte bir parçanız sizden habersiz kalır gittiğiniz yerde.

Hatıra dediğinizin sadece kalan parçanızın daha önce yaşadıklarınızı anımsamasından ibarettir diye de düşünebilirsiniz.
Ancak hatırlama eylemi bundan daha karışık bir paradokstur.
Giden herkes, gittiğiyle kalsaydı, nasıl hatırlayabilirdi ki insan yaşadıklarını.
Hiç bir yer hiç bir yere benzemez demiyorum
ama hiç bir yürek bir başka yüreğe benzemez...
Hiç bir göz, yüz ve kalıplaşmamışsa bir düşünce benzemez bir diğerine.
Her insan; hem bir coğrafya hem bir tabiat hem de bir kainattır kendisine ait.
Bu yüzden; o olmadan onu hatırlamak ancak onda kalan kısmınızın hala yaşıyor olmasıyla alakalı bir durumdur.

Eğer siz kalansanız daha zordur işiniz;
giden yukarı da söylendiği gibi;
çağrışımları engelleyen yeni bir coğrafyaya yerleşmiştir artık.
Sizse her gün aynı sokakları aynı rıhtımı aynı sahili adımlıyorsunuzdur
ve orada hep o da vardır.
Gideninse böyle bir sorunu yoktur.
Yeni simalar yeni arayışlar;
onun aklına gelme sıklığınızı ciddi boyutta kısıtlayacaktır.
Siz şimdi; giden büyük yaralar aldığı için gitmiştir de diyebilirsiniz.
Ancak büyük acılardan kaçanlar;
Acıyı taşıyamadığı için küçük yürekli insanlardır.
Ve küçük yürekli insanların;
varlığı ile yokluğu mühim değişim yaratmamalıdır hayatınızda.
Siz şimdi şuna karar verin!

GİDEN MİSİNİZ yoksa KALAN MI?

Lâl