İkinci Kişi Olmak Şiiri - Muzaffer Arslan

' Ne olurdu birinci kişi olsam ' dedi yüreğim.
Sonra gerçekler geldi aklıma.
Seni benden aylarca uzaklaştıran gerçekler.
Çetrefil duygular yani!
O, hep kaçtı.
Ben, hep umdum.
Kitaplarım sırdaşım oldu.
Sordum sordum.
' Hayatım boyunca keşkiler hep sürecek ' diyordun.
O son mesajında...
Oysa bilmiyorsun ki beni sana bağlayan
Gözlerin var, bakışın var aklımda
Sevgi dağının kara vedâ ettiğini söylemiştin ya!
Bir bahar akşamında
İşte bu şiiri o karlı dağdan yazıyorum sana
Bir de müjdem var
Dinlersen eğer!
Biliyor musun ey sevgili yâr?
Belki de ağyâr...
Karlı dağdan yazıyorum demiştim ya!
İşte sana karlı dağın hikayesi:
Ben onulmaz dertlerin sırdaşı
Sevgililerin döktüğü gözyaşıyım yamaçlarında.
Öyle ermez her akıl benim sırrıma.
Bilesin ey dilber-i rânâ.
Sözlerin var, kaçışın var aklımda...
Sırrımda yok olmak gönül işidir.
Efkârım dağ gibidir dumanlarla örülü
Sevdâmın adı meçhûl dualarla örtülü...