İkinci Kat Şiiri - Mustafa Bicil

Değer neye göre birim olur?
Zaman ayırdığında mı yoksa kendisi olduğu için mi?
Yani, zamanın kendisi.
Şöyle bir beklenti mi birikir insanın içinde
‘Artık bu bardağın eşi olmalı’
Yoksa aniden gelişen şeyler mi?
Bir cümlenin başına birlikte girmek gibi?

Her gün önünden geçtiğin dükkanlar,
Sorulduğunda bilinmeyene dönüşen, yabancılaşan mekanlar..
Sadece onunla yürüdüğün ve oturduğun için mi unutulmuşlar?
Görmezden gelinmişler?
Kaotik bir apartmanın ikinci katı onun sayesinde mi evin olur?
Düşünmediğinde belki de.
Otursana şöyle karşıma dediğinde.
Baksana şu kuşların kanatlarında çırpınan rüzgara..
Sanki dünya bir yere yetişmeye çalışıyor, ben de sana.