Gün gelir ömrümüzün çalkantısı azalır
Fırtınalardan arta yorgun dalgalar kalır
Geçip gitmiştir kara bulutları hırsların
Gözümüzde büyümüş ne varsa hep ufalır
Ve büyür gönlümüzün toprağında sevgiler
Sarmaşık güller gibi dört tarafa uzanır
Bir yıkıntı yanında bir mezar kenarında
Pişmanlıkların eli ruhumuzu kanatır
Olan kendimize de olmuştur o arada
Yaşamak iki yanı kesici bir kamadır
İzleri içimizde sızlayan yaraların
Alsa alsa zehrini sadece sevgi alır
Kadrini yıllar yılı bilmediğimiz sevgi
Ne yapar eder bizi yeni baştan yaratır
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 15:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!