İkinci Gidişin Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bir Nisan günüydü
Sabah sabah çaldın kapımı
Gökyüzü ağlamaklıydı
Sanki biliyordu acını
Hissediyordu yüreğindeki sancını.

Sen de eşlik ediyordun gökyüzüne
Damla damla akıyordu yüreğine göz pınarların.
Bakışların donuktu, pişmanlık vardı yüzünde
Af dilercesine yutkunuyordun
Baktın gözlerime...

Dudaklarından döküldü kelimeler
Kederliydi için konuşmak istedikçe hıçkırdın
Hıçkırdıkça dizildi kelimeler boğazına
Gel gir dedim içeriye sırılsıklamdın.
İnanamadım, inanmadım sen olduğuna
Çimdik attım kendime.
Evet hayal değildin gerçektin
Tam karşımda duruyordun öylece
Mahcup üzgün ve bitkin bir şekilde.

Oturmanı istedim,
Yok gitmeliyim dedin.
Yol almalıyım bilinmezlere,
Yerim değil senin yanın,
Ben sana mutluluk değil,
Acı yaşatırım gözyaşı yaşatırım dedin...
Ve döndün arkana bakmadan
Yine gittin attın adımlarını koşarcasına...

Bak yine gittin
Bakakaldım arkandan.
Haykırmak istedim haykıramadım,
Sarılmak istedim sarılamadım,
Sanki prangalıydı ayaklarım koşmak istedim,
Koşamadım...

Düşündüm, gelişin gibi gidişinde aynıydı.
Nerde ne yapacağın, hep farklıydı,
Kim bilir belki de bu en hayırlısıydı...
Oysa özlemiştim seni, beklemiştim yollarını
Ben çekmiştim hasretle yürek sancısını
Kabullenemiyordum gidişini
Yumrukladım camları, kanattım duvarları...

Bu beni ikinci terkedişin,
Bu benim seni sonsuz bekleyişim,
Bu benim ciğerlerimin yanışı,
Bu benim gözyaşlarımın yüreğime akışı,
Fırtınaların kasırgaların ikinci kopuşu...

Sustum bende sustum
Konuşmayacağım artık seni
Düşünmeyeceğim yaşadıklarımızı
Kabulleneceğim sensiz yarınları
Koynuma alacağım yalnızlığımı.
Artık sana vermeyeceğim anılarımızı...

Artık beklemeyeceğim gelişini
Git gidebildiğin kadar git
Yolun açık olsun.
Yıldızlar, güneş, bahar eşlik etsin geleceğine...

Ben kendi kendime yalnız da yaşarım
Ama sakın unutma,
Ben seni sensiz de yaşarım...
Git güle güle git,
Mutluluk seninle,
Hayallerim ve anılar benimle olsun...