Samanyolu ,
Kalabalık insanlık kümesi.
Mükemmellik yok ,
Her şey dengenin bir parçası .
Uzaydan görünen dopdolu bir gölde,
Koyu renk bir kova su elimde,
Boşalttım güneşin ışığı yansıdı geceye.
Sahtelikten özgürlüğe ,
Son çare iyiliğe dönüş..
Aşağıdakiler yukarı yazıldı.
İçeridekiler dışarı çıktı.
Tılsım kraliçesi hayalleri topladı.
Sevginin gücü yine kazandı.
20.12.2024
Öznur Çetin Özcan
Kayıt Tarihi : 20.12.2024 16:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!