İkinci Düet Şiiri - Serpil Balçık

Rüzgardan sakınır seni,
Siper ederim bedenimi sana.
Bulutların karanlığından sakınır,
Yüreğimi yakıp
Sana veririm
Aydınlığın hiç bitmesin diye.
Gemilerin salınışı ile
Titrek suyun çırpınışını
Serbest bırakırdım sana.
Ayaklarına nazikçe değen su da,
O gemileri inatla taşıyan
Ve savuran su da ben olurum…
Su olur akarım teninde,
Kucağında birikirim…

Yokluğunda ağırlaşan göz kapaklarım ile
Dalarım tatlı bir hülyanın esintisine…
Gece almış başını gitmiş duvardaki saatin,
birbirlerini kovalayan akrep ve yelkovanı ile..
Rakamları geçerlerken birer birer,
zihin fark etmeden,
Yürek akar kendi zamanının rakamsızlığının,
akrep ve yelkovansızlığının,
ve saatsizliğin sonsuzluğunda…
Akar hiç durmadan...
Sevda dolu gözlerine,
Yaşam dolusu gülümsemene düşen saçlarının hülyası ile…

<
Yokluğum aldatmasın seni sevgili,
Zaman kandırmasın.
Aşkının zamanlılığında yitip gitmelerimdir
Gözlerime sevda dolduran,
Yelkovansız gecelerindir beni de böyle yüreğine akıtan.
Yürek ucumda titreyen su ol sevgili,
Karanlığıma baş kaldıran aydınlığım sen ol,
Koynumda biriken sıcak olsun ruhunun gerçekliği.
Aşk dolu gözlerimsin,
Yaşam dolusu gülümseyişim.
Ruhunun kıyısında raks ettiğim sevdasın sen.
Özlemine göğüs gerdiğim,
Yokluğunu göz yanılması bildiğim,
Beklediğim…
Beklediğim…
Madde var oluşun ruhuma ettiği ihaneti
Sevgisiyle affettiğimsin.
Sonsuzluğuna hayret ettiğim,
Kokusuna hasret bırakıldığım yârimsin sen benim.

EKİM 2006