İkinci Donkişot Şiiri - Yalçın Benlican

Bir öğretide öğrenmiştik hatırlarsın
Keşke sözcüğünü en çok şeytan'ın sevdiğini
Uçurumlar her zaman ağzı açık uyurlar
Bu yüzden bilemezler kimin düşeceğini.

Akar sulara larvasını bırakmaz
Sivrisineklerin öz yurdudur bataklık
Nefsimiz ki daima kötü şeyleri ister
Uydun mu çağrısına dönüşün yoktur artık.

Sadece 29 harf var cebimde bir de kalemle kâğıt
İmkânsızlığını çekiyor insan her şeyi anlatmanın
Ölü bir yatırımdı vemedi aldığını
Ömrü kısa, maliyeti yüksek oluyormuş aşkın.

Ben 2. Donkişot atsız, uşaksız
Ve kralsız, değirmensiz şövalye
Bilerek alışmadım
Alıştırıldım yenilgiye.

İzmir/ 08.06.2008