İkinci Defa AŞK Şiiri - Selami Tekataş

K. ÇANLI'YA İthafen...

İlk sevdamdan sonra hep küçümsedim o sevgiyi,
Bir daha gönül limanıma yelken açmayacak diye.
Nerden bilebilirdim ki Allah'ım,
Ansızın birgün kapımı çalacak diye.

Keşke hiç küçümsemeseydim de o sevgiyi,
Seni sevebilmeyi bilseydim.
Şimdi daha iyi anlıyorum sevilmemenin bedelini,
Bana sen öğrettin diye.

Yaşamak bu mu Allah'ım,
Aydınlıklar içinde karanlığa boğulmak.
Alıp götürmek istiyor ılık bir rüzgar,
Bu soğuk bedenimi sensizlikler rıhtımına.

Salıverdim sensizliğin içine tutulamayan yaşlarımı
Durdurmak nemümkün, coşup gürlemek elde değil.
Bırak, aksın sensizlik,
Bırak, aksın tüm benliğimle bilinmezliklere!

Bırak, başlasın ağlayışım,
Bırak, aksın, durmasın gecelerce hıçkırıklarım!
Eyvah! Sen misin bu ağlayan?
Sen misin bu hıçkırıklara boğulan?
Eyvah! Yoksa sen misin?