O kadar yalnızım ki,
Bir sen anlarsın yalnızlığımı sanmıştım
Yanılmışım...
Umutlar boşuna,
Konuşmak boşuna,
Susmak boşuna.
Oysa ben sana inanmış,
Sana bağlanmıştım.
Sonra sen,
İki kez vurdun beni
Yüreğimden! ..
Hani önce anlamazsın,
Tazedir yaran.
Bir sızı duyarsın derinden.
Sonra ikinci darbeyle
Çözülür yaşam bedeninden! ..
Bir flim şeridi gibi
İlk saniyede
Yaşadıkların sıralanır ard arda.
İnanmakla,
İnanmamak arasında
Gidip gelir düşüncelerin.
Sen başka kollarda
Ben başka yollarda
Döner döner dururuz.
Neden,
Başımız bunalır kederlerden?
Ancak sen, iki kez vurdun
Beni yüreğimden! ..
(İstanbul,30.05.2002)
Mustafa Süreyya SezginKayıt Tarihi : 31.5.2002 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!