İkinci Bir Metaforik Hikaye..

..

bak ben sana açık seçik izah edeyim!
anlamaz isen; dikkat et buna anlatamaz isem demiyorum ısrarla, çünkü kabul etmemek için elinden geleni ardına koymazsın sen ki tanırım seni; başa sarar tekrar edip okursun. ya da kendin bilirsin hür ve gül cemalinle..
..

bir limandım ben. liman olmak güzel şey, gemiler yanaşır; olmadı sen çekersin gemileri kendine, hem de gün aşırı üzerine.. deniz sana vurgun, bir o kadar sen vurgun o denize. dedim ya liman olmak güzel şey, maviden hayaller ve gerçekleşmesi muhtemel yarınların var; deniz üstünden yine sana gelecek olan o gemiler var işte.. daha ne olsun!

amma gün gelir de bir an, düşersin o denize; liman olsan bile..

kimsenin kimseye mudarısı olmadığını öğrendiğimde ise demir attırmadım iskeleme. liman olmak güzel şeydi hal bu ki.. nereden nereye bak, nasıl da yüz seksen derece dönüverdi dünya; tıpkı insanoğlu misali! gemiler sağlamdı lakin ben değildim artık o ayarda..

ayarım kaçmıştı işte. ama iş işten çok da geçmemişti. daha gelecek bir çok gemi vardı yine o deniz üstünden lakin ben küsmüştüm. evet küsmüştüm o gün; ben o denize.. aman, bir feryat, sonsuz bir haykırış; nasıl yapardım bunu, nasıl ihanet ederdim can yoldaşıma! yaptım işte, neden diye sorma ve bir kez daha boğma beni o denizde..

..

yıllar sonra, bir meltem vuruyor al yüzüme; soluksuz..

o denizde boğulmak, beni aldı götürdü. ve bir kez daha geri getirmedi yarınlara. usulca da bırakmadı nitekim.. biliyordum hal bu ki. lakin yenik düşmüştü artık minik gözlerim. bir limandım oysa ki. ve nice güzel şeydi liman olmak..

..

ama anlamazsın sen..

19.01.16