Ne baharlar ne hazanlar yaşayıp görür insan
Ömür denen bu yaylada, gam tüter ocağımız
Acılar narında pişer, sonra durulur insan
İkinci bahar aşkıyız, gül kokar kucağımız.
Yaşama bir kez gelinir, bahtına şans kendin ol
Yitiklerle baş edilmez, buna bir teselli bul
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta