İkinci Bahar Şiiri - Müslüm Taş

Ay tutulması erken oldu
İkinci baharımdaki sende
Kumlara başını gömdü deve kuşları
Rüzgârlar erken esti çöl ortasında
Yüreğimi cayır cayır yakan
Çöl rüzgârlarından kaçamadım,
Teker teker ölürken hücrelerim
Senli günlere sığındı yine yüreğim
Yaşadığın şehrin sokaklarında
Karanlığa teslim olurken şehir
Kayıp olup koskoca şehirde
Seni aramayı özledim.

Bak şimdi sensizlik
Ve seni aramaya takati kalmayan yürek
Avuçlarımda sana yazılan kaderim
Bütün çizgilerini okuyamadığım
Aşkına duçar oldum
Hapsolmuşum gönlüne
Kulağımda zangır zangır zangırdayan nameler
Göz kapaklarıma bütün şiddetiyle çarpan
Çöl rüzgârlarına inat
Seni bağrına basan şehre
Bütün düşlerimi teslim ediyorum
Düşlediğim bütün mektupları yazıyorum
Uçsuz bucaksız çöl kumlarına
Kanayan parmak uçlarıma aldırmadan
Yazdığım bütün mektupları
Okumayacağını bilerek

Mataramdaki son damlaları dilime değdirerek
Kavrulan çölün sonundaki
Şadırvanlara ayaklandı bedenim
Ayak tabanlarımı yaksa da
Parmak aralarımdan sızan sıcak kumlar
Seninle doldurduğum yüreğimdeki hücrelere
Yetişmeden hücre ölümleri
Musluğuna dayanmalı dudaklarım

/ 23 Şubat 2013