İkinci baharımı yaşıyorum.
Hastalık,yalnızlık savaşıyorum.
Yaşamakta savaşmakta artık zor,
Hayat içimde yanan koca bir kor.
İlk bahar rüzgar gibi gelip geçti
İkinci bahar da gönül yalnızlığı seçti.
Evet yalnızlık,kolay değil anlatmak
Duvarlarla konuşmak ya da hep susmak,
Bir zil sesine, telefona hasret kalmak,
Nedir,nasıldır bilir misiniz?
Kendinize bile, yabancıdır sesiniz.
Hep anıyla,hatırayla yaşarsın,
Bazen de kendine bakıp şaşarsın
Nasıl böyle yaşarım?
Belki zamanla alışırım.
Alışılmaz alışılmaz
Böyle yalnız yaşanmaz
Coşma gönlüm, artık sus,
Bil ki, yalnızlık, Allaha mahsus...
Kayıt Tarihi : 14.11.2005 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okursanız sevinirim.
Her son bir başlangıca gebedir.
Baba ocağı-lise yılları-üniversite iş ortamı
ve hayatın kendisi.
Herkes kendi içinde yalnızdır aslında...
Kişinin doğası bu...lakin
umut,nefes gibidir.
hayat devam ettikçe,çekilir içeri..
her ne olursa...
Sevgiler..
İkinci bahar da ektiğini biçti
....Bu nu biliyoruz peki yenmek için? Birde bu ayrıntı yalnızlığa alıştım artık diyorsunuz ama yalnızlığı tercih edende sizsiniz zaten_!!! bunun için her zaman suçu yalnızlığa atarız ama neden görmemezlikten geliyoruz o bizim tercihimiz.Teşekkürler
TÜM YORUMLAR (3)