duy/dunmu bizi terk etmeye yelteniyor ikimizin ortak yanı...
beni evimden(bedenimden) ,
seni yerinden(kalbimde) atmaya kalkışıyor
ikimizin ortak yanı
bana verilen canda onu yeni bulmuşken daha
gönül evimden yaka paça atıyor beni dışarı
yokluğunda neşesizlik içindeyim biliyor
bilinçli olarak bana onsuzluğu bırakıyor
acıdan haz almak ve dağıtmak bu olsa gerek
değilmi sevilen.
bilmiyorum nereye kadar sürecek
canın canana verdiği bu acı
artık beni dinleyen cevap veremeyen her şeyle konuşuyorum
kuş olsun ağaç olsun duvar olsun
kendim olsun...
duy/dunmu diyorum duydunmu bizi terk etmeye...
sözün yettmediği canın verilmediği yerdeyim artık
sustu çare.
Kayıt Tarihi : 1.10.2011 00:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Beşen](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/01/ikimizin-ortak-yani.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!