İkimizin Hikayesi Şiiri - İsmet Zeren

Eledik rüzgarı içimizdeki çocukla
Oynadık yeldeğirmenleriyle rüyalarımızda
Ağladık,çırpındık,hüzünlendik ayrılıklarda
Sonra kendi içimize döndük tükendik birazda
Evleri odalara böldük,boyadık gözlerimizle
Salıncaklar kurduk bulutlara,oyalandık küslerle
Eteklerimize ve ceplerimize zamanı doldurduk,sakladık
Külahları kulaklarımızı kapatmadan taktık kafamıza
Üşüdük kar yağarken,ısınmak için koştuk şekercilere
Birbirimizi tanıdık,elele tutuştuk,anlamadan,anlatmadan
Ufukların kızıllığında geçmişimizi aradık şehrin tepelerinde
İstasyonlardan hep uzak şehirlere gittik ülkelere merakla
Güneş batarken ışıkların yanışını yorumladık bilmecelerle
Sorguladık cinselliğimizi
Sıcaklığımızı,dudaklarımızın nemini ve ıslaklığını

Ortak türkülerimiz oldu
Acıdığımız hayvanlar ve sevdiğimiz
Evimizi terk ettik sarıldık birbirimize yanlızlıkların ortasında
İnsanları tanıdık,büyüdükçe gaddarlıkları,kinleri ve yalanları
Söz vermeyi öğrettik birbirimize sevgilere ve sevgililere
Yağmurlarda ıslandık,paylaştık soğukları,sıcakları tanıdık
Eski çeşmelerin sahiplerini düşündük
Kana kana içerken gençliğimizin susuzluğuyla o derya denizleri
Ölümden birlikte korktuk,yaşama sıkı sıkıya sarılmaya söz verirken
Sonra benlerimizi ve yüzlerimizi inceledik
Birbirimizin
Saçlarımızın rengini
Hırçınlıklarımızı keşfettik
Yanılgılarımızla boğuşurken
Eşyalarımız sorgulayıp,insafsızca
Tenimizin uyuışmasını seyrettik keyifle
Ve korkumuzu birbirimize bağlanmaktan
Bizi ayırmak isteyenleri atlattık hınzırca köşebaşlarında yaşamın
Büyüdüğümüzü söylediler inanmadık
Eledik rüzgarı ve gerçekleri içimizdeki çocukla
En güzeli biz yaşlanmadık yüzümüz buruşsada
Dökülse de saçlarımız usanmadık hiç bir şeyden
Ve bu yazdıklarımızı hiç konuşmadık