İkimizin Halleri Şiiri - Candan Sevinç

Acımıyor kanatarak gittiğin dudaklarım
İsmini her söylediğimde yenileniyor
Gözlerimden akmıyor artık gözyaşlarım
Seninle birlikte terkedip gittiler
Sıyrılıp kendimden bakabiliyorum yalnız kalan bedenime
Omuzları dik bir kadın duruyor yine de
Bir uçurtma gibi salınıyorum gökyüzünde
Kuşlarla dans edip şarkılar söylüyorum
Kara talihi sildim elimdeki tebeşirle
Zamanı yokluyorum ara sıra
Saatleri geri alabiliyorum artık
Çıngıraklı bir oyuncak tutuyorum ellerimde
Çınladıkça kayboluyor yüzün
Karakalem bir resim gibi yaptıkça belirginleşiyor yüzündeki hüzün
Şimdi ben değil sen ağlıyorsun
Tutamadığın güllerin dikenleri batıyor ellerine
Sararmış fotoğraflardan çıkıyorum karşına
Yalnızlığını sessizlikte dinliyorsun
Kaydırağın tepesindeki bir çocuk gibi
Korkuyorsun kendini yere bırakmaya
Sesin yakalanmış bir serçe gibi mahzun
Ve ellerin bensizlikte yaralı bir ceylan gibi ürkek.