İkimize Şiir Şiiri - Lokman Hamitoğlu

İKİMİZE ŞİİR

Ayrılığa zafer sarhoşluğu yaşattığın yeter
Ne olursun gel artık
Saçlarını poyrazda savura - savura
Yüreğimi kavura - kavura
Sokak - sokak
Cadde - cadde yürüyerek gel artık...

Yokluğunun karanlığı ana rahmi
Gönlümden salt olarak hüzün görünüyor
Oysa çok zifiri hücrelerde yattım
Çok karanlıklar içinde bir başıma kaldım
Mazgallarda hep soğuk ve anlamsızdı
Ranzamda buz gibiydi
Ama hiç bir şey yokluğun kadar ne ürkütücü
Ne de öldürücüydü ! ! !

Çok hayal kurdum
Hepte senli - benli hayaller
Ama hayallerimi zincirlemeye kalktılar
Beni benden
Beni senden
Beni bizde bezdirmek istediler
Fakat içimde kopan fırtınalarla
Herkese rest çektim! ! !
Ve geçmedim ikimizden! ...

Sana bir sürü şiir yazdım
Hepte ikimizi anlatan şiirler
Göz yaşlarımız kadar mazlum...
Sevgimiz gibi masum...
Çoban yıldızı kadar parlak...
Ve duvar gibi suskun
İşte böyle şiirler yazdım
Bizi anlatan şiirler...

Şimdilerde sen yoksun
Aşkımızın gözü ağlamaktan körerdi
Yüreklerimiz feryat - figandan tükendi
Kalplerimiz neşter mağduru! gibi mimlendi
Üzerimizde sert bir ayrılık rüzgarı var
Nahoş bir soluk ensemizde
Hadi artık sür gönül atını
Gönül ufkuna sür
Hasretin...özlemsin...mahpusluğun soğukluğunu öldür
Üzülmeye abone yüzümü güldür
Beni sana...sevgiye...hayata döndür
Sensizlik çok beter
Hançerleniyorum....

Lokman HAMİTOĞLU