İkimizde Şiiri - Yusuf Yalçın

Narin bir ay ışığı sızar camlardan evlere
Okşar yorgun ve huzursuz çehreleri
davet eder tüm zarifliği ile bulutsu düşlere;
Biraz acıyası
ama bir hayli çocuksu gülüşleriyle..
Tutkulu bir dansa kaldırmak ister katı ruhları
Yaşatmak ister kalpleri,
durulamak ister flu zihinleri;
Ona arkadaşlık eden
serin esintiler de
bir ninnidir tutturur
Uzakları anlatır;
şimdi çok uzaktaki bizlere..
Fısıldar kulaklara bu şehrin türküsünü
yaşamın türlüsünü..
Çocukça bir buluşmaya çağırır bitkin atan yürekleri ;
Sevgi eker merhamet eker
besler
büyütür öksüz geceyi
Her nefes bi ses olur
bu görünmez senfoniye
Peki sevgilim
Yaşamın bu çırpınışları
İnsanın içinde büyüttüğü hasret;
Nedendir ve neyedir böyle
Sonunda ne kalır geceden
Yaşamın kıyısında
öylece bekleyene..
Her kapı kapalı mıdır bize ardındaki ışığı gizleyen;
Her sayfa karalı mıdır
koparılıp atılmayı gözleyen;
Sevemediği için solan mıdır
Gülemediği için ölen midir ;
kırmadan ve kırılmadan yaşamayı düşleyen..
Bu hissiz ve kimsesiz karanlığına
Bulunur mu ki
Temiz duru bir aydınlık;
Sözümüzde yüzümüzde gülüşümüzde
Aynı rüyanın içindeki
ikimizde..